Vorige week was de laatste raadvergadering van dit kalenderjaar en deze week de laatste actualiteitenraad en commissiedebatten, waaronder het debat naar aanleiding van de moord op de studente Sarah Papenheim. Weer een intens triest incident. Een verwarde jongeman vermoordt een Amerikaans meisje dat in onze stad te gast was, studeerde en veilig had moeten wonen. Het debat werd bijgewoond door haar moeder die eerder haar zoon moest begraven en nu haar dochter is verloren. Woorden schieten tekort.
Nooit meer!?
Binnen de raad verdwijnt dan politiek naar de achtergrond en is iedereen intens betrokken op de vraag hoe we het met elkaar beter kunnen doen. Incidenten kun je nooit voorkomen, de samenleving is niet maakbaar, maar moeten we tegelijk alles uit de kast trekken om herhaling te voorkomen. De advocaat van de moeder hield een pleidooi voor een nieuw onderzoek waar wel kritischer dan nu wordt ingegaan op de beoordelingen van de hulpverleners. Het moet naar onze mening in een dergelijk onderzoek niet gaan om een afrekening van hulpverleners, maar om de vraag of we als raad en college betere kaders kunnen stellen, meer deskundigheid, betere samenwerking en werkafspraken, omgaan met privacy. De wethouder gaat aan de slag met de inmiddels geformuleerde verbetervoorstellen en zal proberen een extra onderzoek te starten. De moeder krijgt haar dochter er niet mee terug, maar misschien wel een stukje genoegdoening.
Verkamering
De laatste week is er nog veel gesproken over de nijpende huisvesting in Rotterdam. In de raad, binnen de coalitie, in verschillende buurten, bij de opvang: overal voelen we de druk van de woningmarkt. Een klein succesje boekten we met het tegengaan van het opdelen van woningen in losse kamertjes zodat beleggers maximaal verdienen aan panden maar de leefbaarheid in de buurt onder druk komt te staan en er minder ruimte komt voor gezinnen. Dit onderwerp zal ook in 2020 hoog op de agenda blijven staan.
Zondagsrust
In de laatste actualiteitenraad van het jaar hebben we aandacht gevraagd voor de kleine ondernemers die door het totale gebrek aan rustmomenten door de grote winkelcentra onder druk komen te staan. Als je de collectieve rustmomenten afschaft onder het mom van vrijheid voor consumenten zijn de kleine winkeliers de dupe. We hebben er voor gewaarschuwd tijdens de discussie over de zondagsrust, maar die discussie hebben we verloren. En nu bereiken ons signalen van winkeliers die zoveel open moeten zijn dat ze er onder dreigen te bezwijken. Tijdens het debat blijkt dat de negatieve effecten steeds meer worden (h)erkend. De gemeente gaat met ondernemers samen werken aan een convenant om gedwongen openstelling zoveel mogelijk tegen te gaan.
…hoop, omdat het licht in de wereld is gekomen en de duisternis het niet heeft gegrepen!
En dan tot slot…
En hiermee komen we tot een einde van een boeiend politiek jaar. Met de korte blogs heb ik geprobeerd er iets over te vertellen. Probeer ik iets te laten zien van de onderwerpen, de afwegingen, onze standpunten en inzet, gedragen door onze en jullie betrokkenheid op onze mooie en tegelijk kwetsbare stad.
Voor nu hele fijne kerstdagen en jaarwisseling. Hopelijk een mooie tijd met gezelligheid, bezinning en hoop, omdat het licht in de wereld is gekomen en de duisternis het niet heeft gegrepen! En tot volgend jaar want dan gaat de politiek weer door, zijn wij er weer bij en hopelijk jij ook!