Je komt ze nog steeds tegen in parken en portieken. Mensen die buiten slapen omdat ze geen dak boven hun hoofd hebben. Voor wie zelfs de nachtopvang van het Leger des Heils gesloten blijft. Meestal zijn het mensen uit Polen, Roemenië of Bulgarije, kortom: arbeidsmigranten. In Europa kennen we vrij verkeer van mensen, dus ze hebben alle recht om hier te zijn. Ze komen om te werken. Dat werk wordt vaak aangeboden in combinatie met huisvesting. Soms vinden ze zelf onderdak. Dat gaat goed zolang het werk er is of zolang ze de huur kunnen betalen. Als het werk (tijdelijk) stopt kan het misgaan. Dan komen ze op straat en is er geen vangnet.
Dilemma
Als raad staan we voor het dilemma of we in Rotterdam een opvang willen voor deze groep. Je zou kunnen zeggen: geen werk, dan ga je terug naar land van herkomst. En in veel gevallen gebeurt dat ook. Maar mensen houden ook hoop. Dat het snel weer goed komt met het werk en dus ook met de huisvesting. Soms is het hoop tegen beter weten in.
Maatwerk
Als ChristenUnie-SGP vinden we dat je mensen pas recht doet als je ze niet als één groep ziet maar goed kijkt naar de individuele omstandigheden. Voor mensen die hier geen perspectief op werk hebben, of (en ook dat komt te vaak voor) zich niet houden aan de regels en wetten van ons land, is terugkeer een must. Daar moeten we als gemeente op toezien. Maar er is ook een kwetsbare groep die op straat komt en daar moet overleven. Wat zij nodig hebben is een veilige plek. En rust en goede begeleiding om hen te helpen hun perspectief te bepalen. Ligt dat in Nederland of toch in land van herkomst? In dat laatste geval is hulp bij terugkeer soms nodig.
Perspectief
Wij pleiten voor een tijdelijke opvang voor die specifieke groep mensen die zonder hulp aan de straat zijn overgeleverd. Die niet in staat zijn om op eigen kracht een menswaardig bestaan te leiden. Die niet zelfstandig een route kunnen uitstippelen naar een volgende fase in hun leven. In elke grote stad zou een veilige plek moeten zijn. Dat is dus niet in onze parken en portieken, maar in een herberg waar de menselijke maat centraal staat.
Hoe verder?
De eerste stap is om te onderzoeken hoe een dergelijke tijdelijke opvang, in samenwerking met lokale partners kan worden opgezet. Hoe kan een aanzuigende werking uit andere delen van het land worden voorkomen?. Daarnaast is afstemming nodig met de andere grote steden om dit voorbeeld te volgen. Dit is wat ons betreft de opdracht voor de wethouder om mee aan de slag te gaan. Hard tegen criminelen. Helpend voor wie even een steuntje nodig heeft.